Η συμπεριφορά των επικούρειων στις κοινωνικές τους εκδηλώσεις

Γράφει ο Αριστοτέλης Κερασοβίτης

Από την εποχή που έζησε ο Επίκουρος έχουν περάσει σχεδόν 2.350 χρόνια. Οι επικούρειοι εκείνης της περιόδου ζούσαν κατά ομάδες σε κοινότητες οι οποίες λειτουργούσαν ως εκπαιδευτικές σχολές που έφεραν το όνομα “Κήπος“.

Από τα πρώτα μαθήματα κιόλας οι δάσκαλοι φρόντιζαν να διδάσκουν στους μαθητές τους ότι η ηδονή είναι το πρωταρχικό και έμφυτο αγαθό, δίδοντας παράλληλα προτεραιότητα στην εκπλήρωση εκείνων των επιθυμιών που είναι όντως αναγκαίες για την ευδαιμονία τους. Όσοι αποδέχονταν την επικούρεια διδασκαλία ενθαρρύνονταν να δηλώνουν δηµόσια την ταυτότητά τους, να χτίζουν ισχυρές φιλίες μεταξύ τους και να ασκούν το “λάθε βιώσας”, δηλαδή να ζουν ήσυχα και αθόρυβα αποτραβηγμένοι από την πολιτική και το πλήθος της πόλης.

Επίκουρος: Θυμάμαι τις ωραίες συζητήσεις μας

«Αυτή την ευτυχισμένη μέρα και συνάμα την τελευταία της ζωής μου σου γράφω αυτό το γράμμα. Η δυσουρία και οι πόνοι που συνοδεύουν τη δυσεντερία δεν απέχουν από την υπερβολή του μεγέθους τους. Αλλά σε όλα αυτά αντιπαραβάλλω τη χαρά της ψυχής (τὸ κατὰ ψυχὴν χαῖρον) μου όταν αναθυμούμαι τις περασμένες συζητήσεις μας.»