Ο μακαριστός π. Κωνσταντίνος Κουμάτος υπηρέτησε τόσο το ψαλτήρι όσο και το ιερό σχήμα της ιεροσύνης με ευλάβεια και ταπεινότητα, έχοντας την παρακαταθήκη του πατρός του, ιερέα Γεράσιμου Κουμάτου.
Πορεύτηκε σιωπηλά στο έργο που προστάζει ο Ουρανός του Τριαδικού Θεού μας και με τον επίσης αδελφό του ιερέα Χαράλαμπο Κουμάτο, διακόνησαν πλήθος ενορίες και ναούς του νησιού μας, ιδίως στην περιοχή της Θηνιάς. (Παναγία στον Αγκώνα, Υπαπαντή Ζόλων…)
Από τα πολλά και άγνωστα στοιχεία (παλιά και νεότερα) που υπάρχουν για την περίφημη μάχη στο Λάλα, όπου οι Επτανήσιοι και ιδίως οι Κεφαλλήνες πρωτοστάτησαν με αποτέλεσμα να κερδηθεί η μάχη εκείνη, ενάντια στους Τουρκαλβανούς Λαλαιούς, δημοσιεύω για πρώτη φορά ένα ποίημα του Παναγή Γερασίμου Λιβαδά, στη μνήμη όλων εκείνων των Κεφαλλήνων πολεμιστών.
Συνεχίζοντας την αναφορά μου για την σπουδαία θεατρική παράσταση «Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη» του Θεόδωρου Αλκαίου, που παίχτηκε με πολλή επιτυχία, στις γιορτές της Εκατονταετηρίδα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, στην Αγία Ευφημία της Πυλάρου, στις 25-5-1930, φανερώνω, σύμφωνα με το αρχειακό υλικό που έχω, τους δυο πρωταγωνιστές – καθοδηγητές αυτής της μεγάλης, για τα τότε θεατρικά καλλιτεχνικά δρώμενα, επιτυχίας στο νησί μας.
Αρ. Φυλ 26, τομ 3ο ς
Μάιος 1930
Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΝ ΛΗΞΟΥΡΙΩ
(21 ΜΑΪΟΥ 1864)
Επιμέλεια μετεγγραφής: Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός -Μάγδα Κονταρίνη 2002
Τις δύναται να περιγράψει τα γενικά εκείνα αισθήματα του πανικού φόβου και του Εθνικού ενθουσιασμού τα οποία καταλαμβάνουν και κατακυριεύουν ολόκληρους λαούς και ολόκληρα έθνη και τα οποία πολλαπλασιάζονται επί τον μέγαν αριθμόν των συναισθανομένων αυτά και ούτω, μεγενθυνόμενα επ’ άπειρον, εκδηλούνται και παρασύρουσι πάν εμπόδιον και αφηνιάζουσιν από πάντα λογικόν χαλινόν και πολλάκις και από πάσαν ευπρέπειαν και εθυματυπίαν;
Ο Απρίλιος είναι ο τέταρτος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου και πήρε το όνομά του από το λατινικό ρήμα eperio, που σημαίνει ανοίγω, επειδή το μήνα αυτόν ανοίγουν τα πάντα: τα άνθη, τα δένδρα, ο καιρός, η πλάση όλη. Αυτός ο μήνας ήταν αφιερωμένος στη θεά Αφροδίτη. Την τιμούσαν το μήνα αυτό οι γυναίκες, κάθε 1η του μήνα με ποικίλες τελετές, χρησιμοποιώντας διάφορα λουλούδια , ιδιαιτέρως μυρσίνες.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην κεφαλληνιακή εφημερίδα «Η Εβδομάδα» του Φώτη Χαλιώτη, 18-12-2004, αρ. φυλ. 123, έτος 3ο
αναδημοσιεύεται με μικρές χρονικές αλλαγές, λόγω που ο Δημήτριος Δρακόπουλος δε βρίσκεται στη ζωή.
Υπάρχουν μορφές που το πέρασμά τους στάθηκε ικανό για να αξιοποιηθούν και να εκπληρωθούν σκοποί και στόχοι σε διάφορες καταστάσεις και θεσμούς. Μάλιστα, πολλές μορφές που υψώθηκαν σε αξιόλογες προσωπικότητες, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση κάποιων Συλλόγων και Σωματείων, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους και τη δράση τους, να φτάσουμε εμείς στο σήμερα.
Το κείμενο αυτό αφιερώνεται με πολλή αγάπη και εκτίμηση στη Βάσω Κωνσταντίνου Θωμάτου , που με παρακίνησε να το γράψω και στη μνήμη της Ακακία Κωνσταντίνου Θωμάτου –Βεντουριέρη, που με υπομονή και αγάπη με βοήθησε στην εύρεση πληροφοριών.
Το καρναβάλι στην Κεφαλονιά έρχεται από παλιά και με τις επιδράσεις που δέχτηκε από τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο και από τη Δύση (λόγω κατακτήσεων και εποικισμών) διαμορφώθηκε ταιριαστά στον κεφαλονίτικο χαρακτήρα του κεφιού και της σάτιρας.
Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
Στις 13 του Φλεβάρη, φέτος, «ανοίγει» το Τριώδιο. Πρόκειται για ένα εκκλησιαστικό βιβλίο το οποίο περιλαμβάνει τους ύμνους που πρέπει να ψαλλούν από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου (Αρχή της αποκριάς) ως το Μεγάλο Σάββατο. Στο βιβλίο αυτό περιέχονται σχεδόν κάθε μέρα ύμνοι, πού λέγονται Τριώδια, ύμνοι δηλαδή με τρείς ωδές. Οι ύμνοι αυτοί γενικά λέγονται Κανόνες.
Τις 22 Ιανουαρίου, 1867, 8 η ώρα το απόγευμα έγινε ασθενής σεισμική δόνηση της γης για την οποία κανείς από τους κατοίκους δεν έδωσε προσοχή. Να ξημερώνει 23 Ιανουαρίου, ημέρα Δευτέρα και ώρα 6:00 π. μ. (πρωί) ακόμη, οι κάτοικοι ήταν στον ύπνο, έντρομοι εξεγέρθηκαν από σφοδρό σεισμό που διήρκεσε 25΄΄ - 30΄΄. Ακολούθησαν μικρότεροι σεισμοί και τις 11 το πρωί επαναλήφθηκαν μεγάλες δονήσεις που συμπλήρωσαν την καταστροφή. Ο ιστοριοδίφης Ηλίας Τσιτσέλης
μας πληροφορεί ότι ο σεισμός αυτός προαναγγέλθηκε από τους μικρότερους πολυάριθμους σεισμούς και από άσχημα καιρικά φαινόμενα του προηγούμενο
Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ένας άξιος Κεφαλονίτης, ο Σεκόντος Μπουχάγιερ, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη προσπάθεια από τις αρχές του 2020 να δραστηριοποιηθεί στο νησί μας ως καλλιτεχνικός παραγωγός, αξιοποιώντας την πολύτιμη και πολύχρονη εμπειρία του στα μουσικά δρώμενα του Ελλαδικού χώρου.
Λόγω όμως της πανδημίας του Κορωνοϊού και για κάποιο πρόβλημα της υγείας του, η προσπάθειά έμεινε πίσω ως προς τις δράσεις του στο νησί μας. Όμως ετοιμαζόταν δυναμικά να δραστηριοποιηθεί εκ νέου κατά τον ερχόμενο Μάιο, με μεγάλα ονόματα της μουσικής σκηνής της Ελλάδας μας, γιατί πίστευε πως χρονικά τότε θα έχει ελαττώσει το άρρωστο της πανδημικής κρίσης.
Ο άγιος Βασίλειος είναι άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και η λατρεία του πέρασε σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για το Μεγάλο Ιεράρχη της Ορθοδόξου Εκκλησίας που η μορφή του και η δράση του τόν ανέβασαν στη χορεία των μεγάλων αγίων της Ορθοδόξου Πίστεώς μας. ..
Η περίοδος των εορτών του Δωδεκαήμερου στο προσεισμικό Ληξούρι χαρακτηριζόταν ιδιαίτερη από την άποψη της εμπορικής κίνησης.
Ο κάθε οικογενειάρχης προσπαθούσε να περάσει όσο πιο καλύτερα γινόταν με τα μέλη της οικογένειάς του, χωρίς να λείψει τίποτε από το σπιτικό του και από αυτά που φέρνουν τη χαρά αυτές τις άγιες ημέρες.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς έβγαιναν οι χωρικοί με τα γαϊδουράκια τους και πουλούσαν μυρσίνες, ελατόκλαρα και ασκυλοκάρες ή αγριοκρεμμύδες. Ήταν απαραίτητος ο στολισμός των σπιτιών με αυτές τις πρασινάδες σ’ όλη την διάρκεια του Δωδεκαήμερου. Μάλιστα όταν αυτές οι πρασινάδες ήταν στολισμένες με βαμβάκι έδιναν μια χειμωνιάτικη χιονισμένη ατμόσφαιρα.
Οι εορτές του Δωδεκαημέρου είναι πρωτίστως για τα παιδιά, για όλα τα παιδιά του κόσμου, για όλα τα παιδιά της γης… Επιπλέον, είναι τα Χριστούγεννα και για όσους μπορούν συνειδητά, με ακέραια πίστη, να νιώσουν την εσωτερική δύναμη της ενσάρκωσης του Θείου, στο πρόσωπο του Χριστού, για ανάταση προς στον Ύψιστον και Αθέατο κόσμο της αιωνιότητας. Είναι τα Χριστούγεννα και οι γιορτές του Δωδεκαημέρου αν αφήσουμε να γεννηθεί μέσα μας ο Χριστός, σημείο γνώσης και αναγνώρισης του σκοπού, για να κατανοήσουμε την «τραγωδίας της ύπαρξή μας».
Η δημοσίευση αφιερώνεται στη μνήμη της αλησμόνητης
Ελένης Καμπίτση – Κοσμετάτου
Ήταν Δεκέμβρης του 1943, πλησίαζαν οι γιορτές των Χριστουγέννων, και η Γερμονο-ιταλική κατάκτηση, απλωμένη για τα καλά σ’ όλη την Ελλάδα, δυνάστευε και έλεγχε τα πάντα. Πάνω απ’ όλα η πείνα κυριαρχούσε στα ταλαίπωρα σώματα των κατακτημένων Ελλήνων.
Ο Κωνσταντίνος Τυπάλδος-Ιακωβάτος (Ληξούρι Κεφαλληνίας, 1795 -1867), υπήρξε μια μία από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές μορφές του 19ου αιώνα και από τους πρωτοπόρους της θεολογικής επιστήμης στην Ελλάδα.
Η αρρώστια της Ευλογιάς ήταν σε μεγάλη έξαρση κατά τις αρχές του 20ου αιώνα στην Κεφαλονιά. Μικροί και μεγάλοι δαμαλίζονταν για να προστατευτούν από αυτήν την αρρώστια. Υπήρχαν και οι αντιδρώντες που δεν ήθελαν να δαμαλιστούν, αλλά υπήρχαν κι αυτοί που πρόβαλαν την αδυναμία του χρόνου τους, λόγω των πολλών εργασιών που είχαν στα χωράφια και στις άλλες ασχολίες τους.
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο περιοδικό «Kefalonitis magazin” το 2010)
Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
Η σημερινή εξέλιξη και πρόοδο της τεχνολογίας παραμέρισε ορισμένα από τα επαγγέλματα, ιδίως τα παραδοσιακά, και σήμερα πολλά από αυτά έχουν περάσει στο μουσειακό είδος της παράδοσης. Ένα τέτοιο που “ακόμη αντιστέκεται” είναι και το επάγγελμα του λατινιέρη. Σε άλλα μέρη το επάγγελμα αυτό ταυτίζεται με τις ονομασίες τενεκετζής και φαρναρζτής.
Φανερώνω το σχέδιο της αναφοράς του πλοιάρχου Νικολάου Σκλάβου προς την Βουλή των Ελλήνων, ζητώντας οικονομική στήριξη για την οικογένειά του, προβάλλοντας τον αγώνα του να μεταφέρει με πολύ κίνδυνο το νεκρό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ στην Οδησσό. Την επιστολή συνέταξε ο Κωνσταντίνος Οικονόμου εξ Οικονόμων και δεν είναι σίγουρο αν ο Νικόλαος Σκλάβος την είχε στείλει στη τότε Βουλή των Ελλήνων κι αν από το Σώμα των Βουλευτών υπήρξε κάποια απάντηση. (Bλ. Ιστορία Γρηγορίου Ε' Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως πρωταθλητού της Ελληνικής Επαναστάσεως /Υπό Γ. Γ. Παπαδοπούλου καθηγητού, Εν Αθήναις 1866, σ.σ. 546-547).
Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
Με αυτό το άρθρο ξεκινώ μια φανέρωση γεγονότων και άγνωστων θεμάτων, που αφορούν την Ελληνική Παλιγγενεσία του 1821, αλλά και πρώιμα της Επανάστασης συμβάντα ελευθεριάς, όπου η εμπλοκή και η ευρύτερη συμμετοχή των Κεφαλονιτών ήταν σημαντική.
Η περίπτωση του Ληξουριώτη Μακαρίου Ξυδιά, αποτελεί μια τέτοια ψηφίδα, αγωνιστική του λόγου και του καλαμαριού, που συνάμα με την «ιεραποστολική» του δράση βοήθησε να διαδοθούν οι ιδέες του Ρήγα Φεραίου.
Ο Μακάριος Ξυδιάς, όπως μας πληροφορεί ο ιστοριοδίφης Ηλίας Τσιτσέλης, (Βλ. Σύμμικτα) ήταν γόνος αριστοκρατικός του μεγάλου κλάδου των Τυπάλδων. Το πρώτο όνομά του ήταν Μιχαήλ και συγγενείς από τον πατρικό οίκο ήταν οι: Άγγελος και Τζαννέτος Ξυδιάς. Από τον παππού του ήταν θείος του διαπρεπούς ζωγράφου Νικολάου Ξυδιά.
Γεννήθηκε το 1745 στο Ληξούρι και έγινε μοναχός στην Αγία Λαύρα του Αγίου Όρους και αργότερα το 1770 χειροτονήθηκε ιερέας στην Ζάκυνθο. To 1797, εκτιμώντας τα πνευματικά του φώτα και τις αρετές του οι ομογενείς: Ι. Μαυροκορδάτος, Αλ. Βλαστός, Κ. Σκυλίτσης και Π. Μαρκέλλος, τον κάλεσαν για να εφημερεύσει στην πλούσια και μεγάλη Ελληνική Κοινότητα του Αμστελοδάμου, (Άμστερνταμ) (ευρύτερα η περιοχή αυτή είχε μια πολυάριθμη ορθόδοξη ελληνική παροικία), αφού πρώτα εφημέρευσε και δίδαξε στη Σμύρνη.
Οι κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Σάμης σας προσκαλούν την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022 σε εκδήλωση με αθλητικά δρώμενα που θα πραγματοποιηθε...
