Στην ιερή μνήμη των Κεφαλλήνων για τη νικηφόρα μάχη το Λάλα ( Μέρος 1ο )

 

Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός 

Από τα πολλά και άγνωστα στοιχεία (παλιά και νεότερα) που υπάρχουν για την περίφημη μάχη στο Λάλα, όπου οι Επτανήσιοι και ιδίως οι Κεφαλλήνες πρωτοστάτησαν με αποτέλεσμα να κερδηθεί η μάχη εκείνη, ενάντια στους Τουρκαλβανούς Λαλαιούς, δημοσιεύω για πρώτη φορά ένα ποίημα του Παναγή Γερασίμου Λιβαδά, στη μνήμη όλων εκείνων των Κεφαλλήνων πολεμιστών. 

Το ποίημα αυτό, σύμφωνα με παλιές μαρτυρίες, ο συντάκτης του το είχε κυκλοφορήσει σε χειρόγραφες σελίδες, κατά το 1930 ή 1931. Στην παρούσα μεταφέρεται στο μονοτονικό, διατηρώντας τη γραφή του  πρωτοτύπου. 

«Ύμνος  στους Κεφαλλήνας

Πολεμιστάς στο Λάλα της Πελοποννήσου  το 1821

Ελλάδα μας! Άνδρες της κόρης σου Κεφαλλονιάς

Για την ελευθεριά σου πολέμησαν στο Λάλα

Πασάδες σε πατούσαν στα άλογα καβάλα

Πού σε κρατούσαν σκλάβα ο Τούρκος ο φονιάς

Κρυμμένοι στου Αγίου μας απόκρυφη μεριά

Σαν αετοί πετάξαν να πάνε στο Μωριά

Μια νύχτα σκοτεινή και με φουρτούνα δυνατή.

Περάσαν τη θάλασσα στην Άντικρυ ακτή,

Την ώρα που σβυνότανε τ’ άστρα τ’ αυρανού

Και ο Ήλιος κρυβότανε στη ράχη του βουνού

Εμπρός οι αρχηγοί των δυο Μεταξάδες

Τους είπαν κτυπάτε Τουρκαλβανούς Αγάδες

Άγρια εκτυπήσαν τ’ ασκέρι των στο Λάλα

Με δίκοπα μαχαίρια, με δίχως όπλα άλλα

στα χέρια των με ορμή αγρίας τρικυμίας

Και με θυμό ελευθεριάς και έξαψι μανίας

Σαν λαγοί εσκόρπισαν Τουρκαλβανοί του Λάλα

Και τρόμαξαν οι Τούρκοι εις όλην την Ελλάδα,

Το βράδυ όπου έπαυσε ο δυνατός αέρας

Χαρά έγεινε ο θυμός εκείνης της ημέρας. 

Εφάγανε και έπιανε και άρχισαν καντάδα

Τα μπάσα των βροντούσανε σ’ όλην την Ελλάδα,

Τα πρίμα, τα σεκόντα των η όλη αρμονία

Ετέλειωναν μ’ ύμνους για την ελευθερία

Ζήτω η Ελλάδα μας, θα πάμε και στη Πόλη

Ζήτω η Κεφαλλονιά, Ληξούρι κι Αργοστόλι.»