Εκτενή αποσπάσματα από ενδιαφέρον άρθρο που έγραψε ο Γιώργης-Βύρων Δάβος
Η τραγωδία της Μαρσινέλ το 1952 ήταν το μεγαλύτερο εργατικό δυστύχημα στην Ευρώπη – Ανέδειξε τραγικά την απάνθρωπη φύση του καπιταλισμού
H 8η Αυγούστου 1956 έχει μείνει στην παγκόσμια ιστορία του εργατικού κινήματος σαν ένα θλιβερό ορόσημο. Γιατί εκείνη την ημέρα στο ανθρακωρυχείο του Μπουά ντε Καζιέ στη Μαρσινέλ του Βελγίου σημειώθηκε η μεγαλύτερη εργατική τραγωδία στην Ευρώπη, με 262 νεκρούς, και μία από τις πιο αξιοσημείωτες ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο αντίκτυπός της και ο μεγάλος αριθμός των νεκρών ανθρακωρύχων ήταν τέτοιος, που σημάδεψε τις μνήμες και τις κοινωνίες τουλάχιστον σε δύο χώρες. Από τη μία το Βέλγιο, που όχι μόνον θρήνησε 95 πολίτες του, αλλά είδε και να τραυματίζεται ο μύθος του βιομηχανικού “Ελντοράντο” της Ευρώπης, καθώς η χώρα ευνοημένη από τη μεταπολεμική Συμφωνία Χάλυβα-Άνθρακα ετοιμαζόταν να αποτελέσει το οικονομικό και βιομηχανικό κέντρο της ηπείρου. Ήταν η εποχή που τα εργοστάσια και τα ορυχεία του Βελγίου χρειάζονταν φθηνά εργατικά χέρια και οι καθημαγμένες χώρες του Νότου τα τροφοδοτούσαν με χιλιάδες μετανάστες την εβδομάδα.
