Αυτοπαρουσιαστικό κείμενο Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών Κεφαλονιάς

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

Επιδιώκοντας το αδύνατο, ο άνθρωπος πάντα ανακάλυπτε το δυνατόν. Εκείνοι που περιορίζουν τους εαυτούς τους μόνο σε ό,τι θεωρούν εφικτό, δεν θα κάνουν ποτέ ούτε ένα βήμα μπρος. 

Μιχαήλ Μπακούνιν

Χιλιάδες χρόνια τώρα από την ανάδυση των οργανωμένων εξουσιαστικών κοινωνιών μαίνεται ένας ασταμάτητος κοινωνικός πόλεμος. Εξουσιαστές που απέκτησαν προνομιακές θέσεις και ιδιοκτησία με βία και εκμετάλλευση και εξουσιαζόμενοι που αντιστέκονται και διεκδικούν καλύτερους όρους ζωής.

Ο πόλεμος αυτός είναι άλλοτε φανερός και άλλοτε σκεπασμένος με το πέπλο μιας επίπλαστης ειρήνης, ζωτικής για την συνέχιση της κυριαρχίας των πρώτων. Τα συστήματα εξουσίας εξελίσσονται αδυνατώντας ωστόσο από τη φύση τους να εξασφαλίσουν την αξιοπρέπεια και την ευημερία για το σύνολο της ανθρωπότητας. Το οικοδόμημα κρατών και κεφαλαίου μετρώντας παραπάνω από 2 αιώνες ζωής δεν σταματά στιγμή να αποδεικνύει τον δολοφονικό, καταπιεστικό και εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα. Τι κι αν η ραγδαία εξέλιξη των επιστήμης, της τεχνολογίας και η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων γέννησαν φρούδες ελπίδες στους ευκολόπιστους για ένα δίκαιο κόσμο ευημερίας, απαλλαγμένο από την βαρβαρότητα του παρελθόντος, η ίδια η πραγματικότητα δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Ένας κόσμος σκληρού ανταγωνισμού όπου σε παγκόσμιο επίπεδο η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων βιώνει συνθήκες εξαθλίωσης προκειμένου να πλουτίζει μια ολιγάριθμη παρασιτική ελίτ.

Η καπιταλιστική δύση έχτισε τα θεμέλια της με αίμα και εκμετάλλευση, επεκτείνοντας την οικονομική ή και στρατιωτική κυριαρχία της σε κάθε γωνιά του πλανήτη, καταδικάζοντας ολόκληρους πληθυσμούς στη φτώχεια, το θάνατο και ρημάζοντας το φυσικό περιβάλλον. Η τρομακτική κοινωνική ανισότητα ωστόσο δεν αφορά μόνο την αντίθεση Δύσης και των λεγόμενων χωρών του «τρίτου κόσμου». Εντός των ανεπτυγμένων κρατών ακόμα και όταν ο κοινωνικός πλούτος παραγόταν με φρενήρεις ρυθμούς, οι από τα κάτω συνέχιζαν να ζουν στην ανέχεια και την ανασφάλεια. Το αστικό όνειρο του πλουτισμού, των καταναλωτικών ονειρώξεων και της μεγέθυνσης της ατομικής ιδιοκτησίας για όσους κατάφεραν να ανελιχθούν στην κοινωνική πυραμίδα, μετατρέπεται σε εφιάλτη ειδικά σε περιόδους σαν τη σημερινή. Η καπιταλιστική κρίση, ως μια διαδικασία δομικής αναδιάρθρωσης του συστήματος σε όλα τα επίπεδα και επαναλαμβανόμενη με μαθηματική ακρίβεια, θρυμματίζει το γυάλινο κόσμο των εμπορευμάτων, εντείνει το ταξικό χάσμα, αναδιανέμει τον πλούτο σε λιγότερα χέρια και σκορπάει τον θάνατο και τον ξεριζωμό προκαλώντας πολέμους, στην προσπάθεια αναζήτησης νέων πεδίων κερδοφορίας.

Στις μέρες μας, η πανδημία του COVID-19 έρχεται να δράσει ως καταλύτης της καπιταλιστικής κρίσης και να αποκαλύψει ακόμη μια φορά τη δολοφονική φύση του συστήματος. Οι ζωές των από κάτω κοστολογήθηκαν κατώτερες από το ιδιωτικό κέρδος και την εξουσία του κεφαλαίου. Κυβερνήσεις επιβάλλουν μέτρα που εκθέτουν στον κίνδυνο του ιού τη κοινωνική βάση, αδιαφορούν για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας και εργαλειοποιούν την πανδημία για να εφαρμόσουν την αντιλαϊκή πολιτική τους ατζέντα χωρίς αντιδράσεις. Επιχειρηματίες της υγείας που αρνούνται να προσφέρουν τις κλινικές τους με το αζημίωτο για να σωθούν άνθρωποι και φαρμακοβιομηχανίες που καθυστερούν τη διανομή εμβολίων μέχρι να πετύχουν τη πιο κερδοφόρα συμφωνία τη στιγμή που χάνονται ζωές.

Η πανδημία του COVID-19, όπως οι προηγούμενες επιδημίες, έχει αίτια στη κυριαρχία του συστήματος πάνω στο φυσικό κόσμο και τα ζώα και την διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας. Καπιταλιστική ανάπτυξη και Γη είναι έννοιες ασύμβατες, μιας και η πρώτη ορμώμενη από τη φύση της για αέναη οικονομική μεγέθυνση μέσω της εκμετάλλευσης ανθρώπων και φυσικών πόρων, επεκτείνεται βίαια στο οικοσύστημα. Ρύπανση αέρα, υπόγειων και επιφανειακών νερών, καταστροφή δασών, εξαφάνιση άγριων ζώων και η ολοένα και πιο αισθητές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, δεν είναι παρά τα αποτελέσματα ενός αδηφάγου οικονομικού μοντέλου που στηρίζεται στο δίπολο υπερπαραγωγή – υπερκατανάλωση με σκοπό τη συσσώρευση και αναπαραγωγή κεφαλαίου. Ακόμα και το οικολογικό τέλμα στο οποίο μας οδήγησε ο καπιταλισμός εμφανίστηκε ως ευκαιρία για το άνοιγμα νέων αγορών. Φορώντας ένα πράσινο προσωπείο το κεφάλαιο επιχειρεί να διαιωνίσει τη κυριαρχία του μέσω ενός «οικολογικού» δρόμου που όσο κι αν βαυκαλίζει τη καθαρή παραγωγή ενέργειας, αφήνει στο απυρόβλητο τις ρίζες της οικολογικής κατάρρευσης και τις αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής.

Ο χώρος και ο χρόνος που καλούμαστε να δράσουμε χαρακτηρίζεται από έντονη δομική αστάθεια του εξουσιαστικού οικοδομήματος, αναδιάρθρωση των όρων κυριαρχίας και του κοινωνικού συμβολαίου από τα πάνω και μια νέα επίθεση στα δικαιώματα της κοινωνικής βάσης σε όλα τα επίπεδα (εργασιακά, παιδεία, υγεία, καταστολή). Η οικονομική κρίση του 2009 δεν έκλεισε ποτέ τον κύκλο της. Αντίθετα αυξομειώνεται έχοντας μονιμοποιήσει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης όπου η ανασφάλεια, το κυνήγι της επιβίωσης, οι πετσοκομμένοι μισθοί και συντάξεις, οι απλήρωτες υπερωρίες, η λεηλασία της φύσης, η ανάσταση της φασιστικής απειλής είτε με τη μορφή ταγμάτων εφόδου είτε ως κεντρική πολιτική γραμμή και η βαρβαρότητα, έγιναν συνήθεια. Η κοινωνική βάση, κατακρεουργημένη από την επίθεση των εξουσιαστών τα προηγούμενα χρόνια, έγινε μάρτυρας της απάτης της αστικής δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού όπως διακηρύττουν οι αναρχικοί από την αρχή της ύπαρξής τους. Όσες φορές και αν ο λαός εναπόθεσε τις ελπίδες του στις κάλπες, νικητής πάντα έβγαινε το κεφάλαιο.

Το νησί της Κεφαλονιάς δεν αποτελεί εξαίρεση αυτής της πραγματικότητας. Η αναπτυσσόμενη τουριστική βιομηχανία στηρίζεται στις πλάτες της κοινωνικής βάσης, με ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, εξαντλητικά ωράρια και απλήρωτες υπερωρίες. Μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες επεκτείνονται ανεξέλεγκτα απειλώντας το φυσικό περιβάλλον του νησιού και βιάζοντας τις παρθένες γωνιές του. Επενδύσεις «πράσινης» ενέργειας καταλαμβάνουν τα βουνά και εισβάλλουν σε ευαίσθητα οικοσυστήματα. Ντόπιοι αφεντάδες διεισδύουν στη πολιτική ζωή, παίρνουν στα χέρια τους τοπικά ΜΜΕ και καλλιεργούν ένα πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσουν τα μονοπώλια τους, πάντα φυσικά με τις ευλογίες των δεσποτάδων.

Η δυστοπική συγκυρία που διανύουμε με όλα τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούν οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, μπροστά και στην απειλή της οικολογικής κατάρρευσης, γέννησαν την αναγκαιότητα μιας σταθερής δομής που θα διαχέει τον αναρχικό λόγο και τα προτάγματα της αγωνιζόμενης βάσης. Σε έναν τόπο όπου για χρόνια απουσιάζει η αντιπληροφόρηση και η διάδοση της επαναστατικής υπόθεσης κρίθηκε επιτακτική η δημιουργία μιας ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών.

Είμαστε αναρχικοί γιατί θεωρούμε ότι ο γερασμένος κόσμος της εξουσίας δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί ούτε να αποκτήσει φιλικότερο προς τον πλανήτη πρόσωπο. Η θεσμική πεπατημένη και οι δημοκρατικές αυταπάτες δεν σταματούν να αποτυγχάνουν συνεχώς. Γιατί είναι η φύση του κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται για την ολοένα και μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου και η φύση του κράτους να ελέγχει, να καταπιέζει και να διασφαλίζει τη διαιώνιση της αδικίας. Είμαστε αναρχικοί καθώς διακηρύττουμε ότι μόνη ρεαλιστική διέξοδος που θα δώσει λύσεις στα ανθρώπινα δεινά και τη προστασία του πλανήτη, είναι η ολική ανατροπή κράτους και καπιταλισμού. Στοχεύοντας πιο βαθιά στην εξάλειψη κάθε μορφή εξουσίας επενδύουμε στην πραγματική ελευθερία, όπου τα άτομα δύναται να αυτοκαθορίζονται και να αναπτύσσουν ανεμπόδιστα τις δυνατότητές στους αλληλοεπιδρώντας και συνθέτοντας απελευθερωμένα σύνολα, απαλλαγμένα από κάθε μορφής φυλετικούς, θρησκευτικούς και έμφυλους διαχωρισμούς.

Εμπνεόμαστε από τις κοινωνικές επαναστάσεις και εξεγέρσεις του παρελθόντος. Την Παρισινή κομμούνα, τα πρώτα χρόνια της Οκτωβριανής επανάστασης, την εξέγερση της Κροστάνδης, την επαναστατημένη Καταλονία του 1936. Παίρνουμε συνειδητά θέση με αυτές του παρόντος στην επαναστατημένη Ροζάβα και τους εξεγερμένους Ζαπατίστας που κάνουν την ουτοπία πράξη μέσα από αυτοδιευθυνόμενες κοινότητες , γκρεμίζοντας τον μύθο του τέλους της ιστορίας και ετοιμαζόμαστε για αυτές που θα έρθουν. Αρπάζουμε το νήμα των μητροπολιτικών εξεγέρσεων της εποχής μας με σκοπό να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, από τις αυθόρμητες εκρήξεις κοινωνικής οργής στην οργάνωση της κοινωνικής επανάστασης. Από τη Γαλλία του 2005 και την Ελλάδα του 2008, έως τη Χιλή του 2019 και όπου αλλού οι καταπιεσμένοι απάντησαν στην κρατική βία και κοινωνική αδικία, αμφισβητώντας στη πράξη την παντοδυναμία της εξουσίας.

Ως ανοικτή συνέλευση επιχειρούμε να κάνουμε πράξη τις αρχές τις αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Αυτό σημαίνει ότι λειτουργούμε χωρίς ιεραρχίες, συνδιαμορφώνουμε όλοι μαζί μέσα από την οριζόντια διαδικασία της συνέλευσης με σκοπό να λαμβάνονται οι αποφάσεις ομόφωνα και ενθαρρύνουμε τη συμμετοχή όλων των ατόμων σε μια διαδικασία ζύμωσης και συλλογικής εξέλιξης μακριά από λογικές ανάθεσης και ειδικών. Ο τρόπος που οργανωνόμαστε στο τώρα αντικατοπτρίζει τη δομή που προτάσσουμε για όλες τις κοινωνικές πτυχές ώστε η κοινωνική βάση να υψώσει αναχώματα αντίστασης στη νέα κρατική και καπιταλιστική επίθεση. Μέσα από την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια και τις πλατείες στοχεύουμε στη δημιουργία κοινοτήτων αγώνα και αλληλεγγύης που θα δρουν καταλυτικά στην όξυνση του κοινωνικού ανταγωνισμού στην κατεύθυνση της επαναστατικής υπόθεσης. Η αυτοοργάνωση πέρα από μορφή οργάνωσης και όξυνσης του κοινωνικού-ταξικού αγώνα, αποτελεί εικόνα της επαναστατημένης κοινωνίας για την οποία παλεύουμε. Αυτοδιαχείριση των αναγκών μέσα από αντιιεραρχικές δομές οργανωμένες από τη βάση, συνεισφορά των ατόμων ανάλογα με τις επιθυμίες και τις δυνατότητες τους και παραλαβή σύμφωνα με τις ανάγκες τους, οργάνωση τη ζωής σε επίπεδο συλλογικότητας πάνω στις αξίες της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και της αρμονικής συμβίωσης με τον φυσικό κόσμο και τα ζώα.

Ο αναρχικός αγώνας αποτελεί μια πολυδιάστατη και πολύμορφη διαδικασία που βρίσκεται σε πόλεμο με κάθε μορφή εξουσίας και παράλληλα πειραματίζεται με τη ζύμωση ανεξούσιων σχέσεων και τη δημιουργία απελευθερωμένων δομών. Το στοίχημα την εποχή που τα θεμέλια της εξουσίας είναι σαθρά, είναι η ριζοσπαστικοποίηση και η σύνδεση των επιμέρους κοινωνικών και ταξικών αγώνων σε ένα κοινό μέτωπο, ικανό να διεκδικήσει καλύτερους όρους ζωής στο τώρα και απέναντι στα αδιέξοδα του καπιταλισμού να ανοίξει το δρόμο για την ολική ανατροπή του.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Κεφαλονιά

πηγή