Τα πλοία μεταφέρουν το 90% του παγκόσμιου εμπορίου και ως εκ τούτου κινούνε κυριολεκτικά την παγκόσμια οικονομία. Τα πλοία έχουν διάρκεια ζωής περίπου 20-30 χρόνια και μετά από αυτό το διάστημα θα πρέπει να διαλυθούν.
Η διαδικασία της διάλυσης των πλοίων έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργούνται τεράστιες ποσότητες ρυπογόνων υλικών που μολύνουν τη θάλασσα και το περιβάλλον, ιδίως όταν συμβαίνει σε χώρες όπου οι περιβαλλοντικοί κανονισμοί για τα διαλυτήρια πλοίων είναι χαλαροί έως ανύπαρκτοι.
Ο αριθμός των πλοίων που έχουν νηολογηθεί εικονικά σε άλλες χώρες και όχι της πραγματικής τους χώρας νηολογήσεως, κΙ οι οποίες ονομάζονται σημαίες ευκαιρίας. έχει εκτοξευθεί στα ύψη από το 2002. Η ερώτηση λοιπόν είναι γιατί συμβαίνει αυτό;
Λοιπόν, εκτός από πολλούς άλλους λόγους, αυτή η πρακτική της σημαίας ευκαιρίας επιτρέπει στους πλοιοκτήτες να νηολογούν τα πλοία τους από χώρες με αυστηρούς περιβαλλοντικούς κανονισμούς σε χώρες οι οποίες τους επιτρέπουν να διαλύουν τα πλοία τους φθηνά, με τρόπο όμως που είναι καταστροφικός για το περιβάλλον.
Οι πλοιοκτήτες από πλούσιες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των Ηνωμένων Πολιτειών, της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας, ελέγχουν την πλειονότητα του παγκόσμιου εμπορικού στόλου. Τα αρχεία αποκαλύπτουν ότι μεταξύ του 2014 και του 2018, το 80% αυτών των πλοίων διαλύθηκαν σε 3 μόνο χώρες, όπου τα διαλυτήρια έχουν χαλαρούς κανονισμούς για την προστασία του περιβάλλοντος, την εργασία και την ασφάλεια. Αυτές οι χώρες είναι το Μπανγκλαντές, η Ινδία και το Πακιστάν.
Με την νηολόγηση πλοίων σε χώρες που προσφέρουν σημαίες ευκαιρίας, οι πλοιοκτήτες μπορούν επίσης να αποφεύγουν τους φόρους ενώ και η ποιότητα των πλοίων τους μπορεί να είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Μεταξύ του 2002 και του 2019, οι κορυφαίες σημαίες ευκαιρίας μεταφέρθηκαν από τον Παναμά και τη Λιβερία σε δύο μικρές νησιωτικές χώρες, τις Κομόρες και το Παλάου.
Η διάλυση πλοίων σε φτωχές χώρες συνοδεύεται από θανατηφόρους κινδύνους για την υγεία των ανθρώπων και τη σοβαρή περιβαλλοντική ρύπανση, όπως είναι η απελευθέρωση του υδραργύρου, του μολύβδου, του αμίαντου, των ουσιών που καταστρέφουν το όζον και διαφόρων τοξικών ουσιών που απελευθερώνονται στο έδαφος και τη θάλασσα.
Σύμφωνα με μια μελέτη, εκτιμάται ότι έως το 2027, περίπου 5.000 εργαζόμενοι σε διαλυτήρια πλοίων στην Ινδία θα έχουν πεθάνει από το μεσοθηλίωμα, έναν κακοήθη όγκο που προκαλείται από την εισπνοή αμιάντου.
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.